به نام هستي بخش - بهروز فرهادیان – 12 شهریور 1402 هَی نَگُ سی چِنُمِه بعد مرگت دُهُلُ کُتَلُ سازُ نوا سی تو نیارِن هی نَگُ سي چِنُمِه ری کَندِنُ بَنگ کِردِن خُ سی تو نی پَه نَگُ سي چنمه تا که مُردی همه سون ز دیرُ نِهِنگ جمع وابین بیان سر مزارت هَی نَگُ سی چِنُمِه چِزت اِخویم که شمارت چند بی ار اِنِن عَیسِتِ سر مزارت ، سی تو نی هی نگ سی چنمه هی پیا تا بیدی اَر نپرسین حالت به وَر اِکُنِه رَخت سیا خُ سی تو نی پَه هی نگ سی چنمه تاتِزات ار یَه دَم تَیت ننشست نَگُ ,چِنُمِه ,چنمه منبع
درباره این سایت