نامه ی بیستم

آنمون جان دردت به جان جان سی و چند ساله و قلب چند ساله ام گفته بودم موهایت را کمی آرام تر باز کن آرام تر اصلا دل کوچک من به کنار درختان پا به شکوفه به بوی روسریِ ات دل بسته اند و زمستان برای دو سه تار،سفیدِ بیرون زده ات اسفند دود کرده است دردت به جانم گفته بودم موهایت رابه پیشانی نریز اصلا دل کوچک پرستوهای پرکشیده به کنار چتر به دست آسمان داده ای و نم نم ابرها به باد داده است گفته بودم موهایت را بین انگشتانت تاب نده اصلا دل کوچک اسرافیلِ به کنار خدا نشسته کوچک ,اصلا ,موهایت ,گفته ,بودم موهایت ,گفته بودم منبع